Uit een verslag van een nabestaande: “Mijn vrouw wilde al jaren dood. Grote psychische problemen veroorzaakten onrust, angst en paniek. Niet alleen overdag maar ook ’s nachts. Het Expertisecentrum Euthanasie wilde haar niet helpen.”
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00skimmiehttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngskimmie2020-05-01 15:46:042020-05-27 15:46:27Verslag van een nabestaande
Johan was een Nederlandse alleenstaande man die een jaar of 15 geleden voor zijn werk naar Suriname was verhuisd. Hij was net 69 geworden, toen in oktober 2017 darmkanker bij hem werd gediagnosticeerd. Johan had dat als dertiger al eens eerder meegemaakt en dat wilde hij nu niet nog eens meemaken, dus hij besloot om, wat er ook mocht gebeuren, aan kwaliteit van leven voorrang te geven en zich niet in een medisch circuit van ziekenhuis in ziekenhuis uit te laten katapulteren. Dat ging goed totdat In september 2018 het noodlot toesloeg.
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00skimmiehttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngskimmie2019-11-01 19:02:212019-11-11 19:03:02Het verhaal van Johan
Nadenken over en plannen van een humane dood in eigen regie is één maar vervolgens daadwerkelijk de stap zetten om daarvoor een levenseindebegeleider te benaderen, is twee: de zelfdoding komt dan wel heel dichtbij. Toch versnelt het contact met een consulent van De Einder de zelfdoding niet, integendeel voorkomt het dat overhaast te werk wordt gegaan. Wat heel opvallend en ongelooflijk knap is, is de betrokkenheid en tegelijkertijd de distantie die de consulent in acht neemt om geen enkele sturing aan het proces te geven.
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00skimmiehttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngskimmie2019-10-08 12:48:102019-11-10 12:48:24Mijn ervaringen met een consulent van De Einder
Een 76-jarige gepensioneerd psychiater/psychotherapeut tevens voormalig IGZ-Inspecteur legt getuigenis af van zijn 25-jarige martelgang als bipolaire patiënt met frequente suïcidale perioden. Zijn dood zoeken in ophanging vond hij voor zijn talrijke vrienden en vriendinnen te confronterend en te veel een persoonlijke afgang. Zo bestond hij niet in hun ogen en zo wilde hij ook niet herinnerd worden.
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00skimmiehttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngskimmie2019-05-19 10:24:392019-08-16 11:54:02Oproep van een zelfmoordenaar
Ik ben de oudste dochter uit een gezin met zes kinderen. Mijn ouders hadden een goed huwelijk en ik had het ook altijd goed met mijn drie broers en twee zussen. Onze vader overleed in 2005 op 83-jarige leeftijd vrij plotseling aan een herseninfarct. Onze moeder die 5 jaar jonger was, miste hem erg maar was ook heel blij voor hem dat hij niet hulpbehoevend was geworden.
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00skimmiehttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngskimmie2018-12-16 20:03:522018-12-22 09:34:18Hoe mijn moeder ons meenam in haar wens om zelf over haar dood de regie te voeren
Artikel uit het Algemeen Dagblad, 4 februari 2014. Ze stonden op de drempel van het verzorgingshuis, maar wilden niet naar binnen: David Postma (86) en Willemke Postma-Kloosterman (84) kozen liever zelf hun einde, in het bijzijn van hun vier zoons. ‘Vader had alles geregeld: Als er de laatste weken post kwam, schreef hij ‘overleden’ op […]
https://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.png00Einderhttps://www.deeinder.nl/wp-content/uploads/2017/03/Stichting-de-Einder-3.pngEinder2014-02-05 16:27:542017-09-21 10:46:35David (86) en Willemke (84) gruwelden van een verzorgingshuis
Verslag van een nabestaande
/in Levenseindeverhalen /door skimmieUit een verslag van een nabestaande: “Mijn vrouw wilde al jaren dood. Grote psychische problemen veroorzaakten onrust, angst en paniek. Niet alleen overdag maar ook ’s nachts. Het Expertisecentrum Euthanasie wilde haar niet helpen.”
Het verhaal van Johan
/in Levenseindeverhalen /door skimmieJohan was een Nederlandse alleenstaande man die een jaar of 15 geleden voor zijn werk naar Suriname was verhuisd. Hij was net 69 geworden, toen in oktober 2017 darmkanker bij hem werd gediagnosticeerd. Johan had dat als dertiger al eens eerder meegemaakt en dat wilde hij nu niet nog eens meemaken, dus hij besloot om, wat er ook mocht gebeuren, aan kwaliteit van leven voorrang te geven en zich niet in een medisch circuit van ziekenhuis in ziekenhuis uit te laten katapulteren. Dat ging goed totdat In september 2018 het noodlot toesloeg.
Mijn ervaringen met een consulent van De Einder
/in Levenseindeverhalen /door skimmieNadenken over en plannen van een humane dood in eigen regie is één maar vervolgens daadwerkelijk de stap zetten om daarvoor een levenseindebegeleider te benaderen, is twee: de zelfdoding komt dan wel heel dichtbij. Toch versnelt het contact met een consulent van De Einder de zelfdoding niet, integendeel voorkomt het dat overhaast te werk wordt gegaan. Wat heel opvallend en ongelooflijk knap is, is de betrokkenheid en tegelijkertijd de distantie die de consulent in acht neemt om geen enkele sturing aan het proces te geven.
Oproep van een zelfmoordenaar
/in Levenseindeverhalen, Nieuws /door skimmieEen 76-jarige gepensioneerd psychiater/psychotherapeut tevens voormalig IGZ-Inspecteur legt getuigenis af van zijn 25-jarige martelgang als bipolaire patiënt met frequente suïcidale perioden. Zijn dood zoeken in ophanging vond hij voor zijn talrijke vrienden en vriendinnen te confronterend en te veel een persoonlijke afgang. Zo bestond hij niet in hun ogen en zo wilde hij ook niet herinnerd worden.
Hoe mijn moeder ons meenam in haar wens om zelf over haar dood de regie te voeren
/in Levenseindeverhalen /door skimmieIk ben de oudste dochter uit een gezin met zes kinderen. Mijn ouders hadden een goed huwelijk en ik had het ook altijd goed met mijn drie broers en twee zussen. Onze vader overleed in 2005 op 83-jarige leeftijd vrij plotseling aan een herseninfarct. Onze moeder die 5 jaar jonger was, miste hem erg maar was ook heel blij voor hem dat hij niet hulpbehoevend was geworden.
David (86) en Willemke (84) gruwelden van een verzorgingshuis
/in Levenseindeverhalen /door EinderArtikel uit het Algemeen Dagblad, 4 februari 2014. Ze stonden op de drempel van het verzorgingshuis, maar wilden niet naar binnen: David Postma (86) en Willemke Postma-Kloosterman (84) kozen liever zelf hun einde, in het bijzijn van hun vier zoons. ‘Vader had alles geregeld: Als er de laatste weken post kwam, schreef hij ‘overleden’ op […]